Στα πλαίσια του μαθήματος αυτού επιχειρείται μια πρώτη εξοικείωση των φοιτητών με το γνωστικό αντικείμενο της Κοινωνιολογίας.

Ειδικότερα, εισαγωγικά (σε δύο ενότητες διδασκαλίας) παρουσιάζονται οι διαφορές ανάμεσα στις ανθρωπιστικές και τις θετικές επιστήμες ως και η ιδιαιτερότητα των Κοινωνικών Επιστημών και τα επάγωγα προβλήματα (μέθοδοι επαλήθευσης της εγκυρότητας των προτάσεων στις Κ.Ε, ικανότητα ” πρόβλεψης”,  ύπαρξη αξιολογικών θέσεων κτλπ.). Εν συνεχεία αναπτύσσονται συνοπτικά τα οι έννοιες της αιτιότητας και της αντικειμενικότητας και εκτίθεται η αναγκαιότητα των θεωριών (και οι διαδικασίες δόμησής τους). 
Στο δεύτερο μέρος (2 ενότητες) παρουσιάζεται το αντικείμενο της Κοινωνιολογίας εξετάζεται το χρονικό της νέας αυτής επιστήμης (συνθήκες που οδήγησαν στη γένεσή της),  και εκτίθενται συνοπτικά οι θέσεις των “κλασσικών” κοινωνιολόγων του ΧIΧ  αιώνα (Κοντ, Μάρξ, Σπένσερ). Στις επόμενες 7 ενότητες παρουσιάζονται οι βασικοί  κοινωνιολόγοι των αρχών του αιώνα ΧΧ αιώνα (Ντυρκαιμ και Βέμπερ) και ακολουθεί η παρουσίαση των σύγχρονων θεωρητικών ρευμάτων και των κύριων εκφραστών τους. Παρουσιάζονται συνοπτικά τα θεωρητικά σχήματα του μεσοπολέμου με ιδιαίτερη έμφαση στις θέσεις της σχολής του Σικάγου ως και: α) η Λειτουργική σχολή και οι κύριοι εκφραστές της (Τ. Πάρσονς και Κ. Μέρτον)  και  οι επικριτές της Σ. Ράιτ και Α. Γκούλντνερ και β) οι θέσεις της σχολής των κοινωνικών συγκρούσεων.  Ιδιαίτερη έμφαση δίδεται στη παρουσίαση των αντιτιθέμενων θέσεων των δυο αυτών σχολών  στη μελέτη της κοινωνικής διαστρωμάτωσης. Η ύλη ολοκληρώνεται με μια σύντομη εισαγωγή στα αντικείμενα που εξετάζει η αστική Κοινωνιολογία

Η αξιολόγηση γίνεται βάσει γραπτού διαγωνίσματος στο τέλος του εξαμήνου